qer232016
Bisfosfonatet kanë si efekte anësore të rralla osteonekrozën e nofullës dhe frakturën atipike të femurit
Amino-bisfosfonatet kanë një efikasitet të dokumentuar në reduktimin e riskut për fraktura vertebrore (me 40 deri në 70%), për ato të femurit (20 deri në 50%) dhe për fraktura jo vertebrore (15 deri në 39%). Përqindjet ndryshojnë në varësi të llojit të molekulave, pjesës së skeletit dhe profilit individual në risk. Amino-bisfosfonatet janë përgjithësisht barna të toleruara mirë, por megjithatë mund ta ekspozojnë pacientin (sidomos në terapitë afatgjata) ndaj efekteve anësore të rralla, të tilla si osteonekroza e nofullës (ONN) dhe frakturat atipike të femurit (FAF).
Në veçanti, epidemiologjia e efekteve anësore afatgjata të bisfosfonateve përfshin mes 1/10.000 dhe 1/100.000 rasteve me ONN. Dhe 3.2 - 50 raste me FAF për 100.000 persona/në vit gjatë 5 viteve të para të terapisë, ndërsa në 8-9 vitet pasuese të trajtimit arrin në 113/100.000 raste.
Në janar të vitit 2016 është publikuar një raport i "American Society for Bone and Mineral Research" i cili ofron rekomandime të nevojshme për praktikën klinike rreth kohëzgjatjes së duhur të terapisë me bisfosfonate në trajtimin e osteoporozës nëpërmjet një vlerësimi të raportit risk/përfitim. Studimi FLEX (Fracture Intervention Trial Long-term Extension), tregoi se pacientet me osteoporozë post-menopauzale që kishin marrë aledronate orale 10 mg/në ditë në mënyrë të vazhdueshme për 10 vjet shfaqnin një numër më të vogël frakturash vertebrore klinike në krahasim me pacientet që ishin caktuar në grupin e placebos pas 5 viteve të para të trajtimit.
Shtrirja e studimit tregoi se pacientet me osteoporozë postmenopauzale të cilat kishin marrë një trajtim me zoledronato 5 mg ev vjetore në mënyrë të vazhdueshme për 6 vjet, kishin një numër të vogël frakturash vertebrore morfometrike në krahasim me pacientet në grupin e placebos, pas 3 viteve të para të trajtimit.
Nën dritën e dëshmive të sipërpërmendura nga literatura, risku për AFF dhe ONN shtohet me rritjen e kohës së terapisë bisfosfonate, por është fjala për efekte anësore të rralla përballë reduktimit të dokumentuar të incidencës së frakturave vertebrore te pacientet me risk të lartë në terapi.