sht262024
Molekula e re aktive e sintetizuar kundër baktereve rezistente. Ja, si vepron
Në një studim ndërkombëtar është zhvilluar një molekulë për trajtimin e infeksioneve bakteriale rezistente ndaj antibiotikëve, e cila vepron me një mekanizëm novator: lidh fosfolipidet e pranishme në membranën e baktereve duke i shkatërruar ato dhe duke shkaktuar kolapsin e qelizave të shëndetshme. Kjo pasohet me shpejtësi nga vdekja e bakterit, duke shmangur njëkohësisht goditjen e qelizave të shëndetshme.
Molekula e re e sintezës: ja si vepron
Një nga studiueset italiane, Sabrina Pricl shpjegoi se: "Kërcënimi kryesor është grupi i baktereve eskape (që përbëhet nga gjinitë Enterococcus faecium, Staphylococcus aureus, Klebisella pneumoniae, Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa dhe speciet e enterobaktereve), pasi janë veçanërisht virulente dhe rezistente ndaj antibiotikëve të prezantuar me terapitë. Pra, mbi të gjitha, nevoja për të zhvilluar preparate të reja antibakteriale, të cilat nga njëra anë janë të afta të vrasin bakteret e nga ana tjetër nuk janë toksike për organizmat që i gëlltisin ato, nuk nxit rezistencë farmakologjike të mëtejshme.
Molekula e sintetizuar nga studiuesit, një dedimer anfifilik i quajtur AD1b, ka rezultuar jashtëzakonisht efikase kundër të gjitha baktereve gram-negative, përfshirë edhe shtamet rezistente ndaj barnave, të tilla si Escherichia choli dhe Acinetobacter baumannii.
Kjo përbërje ndërvepron me bakterin nëpërmjet një mekanizmi veprimi novator. Në fakt, ajo lidhet me fosfolipidet e membranës bakteriale, si fosfatidiligliceroli dhe kardiolipina, duke shkaktuar shkatërrimin e membranës dhe më pas kolapsin e metabolizmit qelizor, duke sjellë vdekjen e bakterit, pa dëmtuar qelizat e shëndetshme (edhe in vivo), si dhe duke minimizuar rrezikun e zhvillimit të rezistencave të reja, një problem ky që prek ndryshe antibiotikët tradicionalë.
Testi i efikasitetit dhe sigurisë
Në testet paraklinike, molekula ka shfaqur një aktivitet të fuqishëm antibakterial dhe një siguri të madhe, me një toksicitet minimal dhe pa asnjë efekt hemolitik. Rezultatet u konfirmuan më pas në testet e kryera in vivo. Pas tridhjetë ditësh nga ekspozimi ndaj përbërjes, nuk u vërejt asnjë lloj rezistence. Nga ana tjetër, u vërejt një ulje e ngarkesës bakteriale te kafshët e infektuara.
"Kjo molekulë mund t'u hapë rrugën terapive më të sigurta dhe specifike, si dhe mund të nxisë trajtimin e infeksioneve rezistente. Në fakt, së bashku me efikasitetin e saj, aftësia për të mos nxitur rezistencë e vendos atë në pozicionin më të favorshëm për t'u zhvilluar më tej në një nivel klinik translator", përfundoi Sabrina Pricl.